|
||
|
ANONIMI DE ROSIS NASCENTIBVS |
| Ver erat et blando mordentia frigora sensu | ||||
| spirabat croceo mane revecta dies. | ||||
| Strictior Eoos praecesserat aura iugales, | ||||
| aestiferum suadens anticipare diem. | ||||
| 5 | Errabam riguis per quadrua compita in hortis, | |||
| maturo cupiens me vegetare die. | ||||
| Vidi concretas per gramina flexa pruinas | ||||
| pendere aut holerum stare cacuminibus, | ||||
| caulibus et patulis teretes conludere guttas | ||||
| 10 | . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . | |||
| vidi Paestano gaudere rosaria cultu | ||||
| exoriente novo roscida Lucifero. | ||||
| Rara pruinosis canebat gemma frutectis | ||||
| ad primi radios interitura die. | ||||
| 15 | Ambigeres raperetne rosis Aurora ruborem | |||
| an daret et flores tingeret orta dies. | ||||
| Ros unus, color unus, et unum mane duorum: | ||||
| sideris et floris nam domina una Venus. | ||||
| Forsan et unus odor: sed celsior ille per auras | ||||
| 20 | difflatur, spirat proximus iste magis. | |||
| Communis Paphie dea sideris et dea floris | ||||
| praecipit unius muricis esse habitum. | ||||
| Momentum intererat quo se nascentia florum | ||||
| germina comparibus dividerent spatiis. | ||||
| 25 | Haec viret angusto foliorum tecta galero, | |||
| hanc tenui filo purpura rubra notat, | ||||
| haec aperit primi fastigia celsa obelisci, | ||||
| mucronem absolvens purpurei capitis. | ||||
| Vertice collectos illa exinuabat amictus, | ||||
| 30 | iam meditans foliis se numerare suis. | |||
| Nec mora: ridentis calathi patefecit honorem, | ||||
| prodens inclusi stamina densa croci. | ||||
| Haec, modo quae toto rutilaverat igne comarum, | ||||
| pallida conlapsis deseritur foliis. | ||||
| 35 | Mirabar celerem fugitiva aetate rapinam, | |||
| et dum nascuntur consenuisse rosas. | ||||
| Ecce et defluxit rutili coma punica floris | ||||
| dum loquor, et tellus tecta rubore micat. | ||||
| Tot species tantosque ortus variosque novatus | ||||
| 40 | una dies aperit, conficit ipsa dies. | |||
| Conquerimur, Natura, brevis quod gratia florum: | ||||
| ostentata oculis ilico dona rapis. | ||||
| Quam longa una dies, aetas tam longa rosarum, | ||||
| quas pubescentes iuncta senecta premit. | ||||
| 45 | Quam modo nascentem rutilus conspexit Eoos, | |||
| hanc rediens sero vespere vidit anum. | ||||
| Sed bene quod paucis licet interitura diebus | ||||
| succedens aevum prorogat ipsa suum. | ||||
| Collige, virgo, rosas dum flos novus et nova pubes, | ||||
| 50 | et memor esto aevum sic properare tuum. | |||
|
|
|
|