ANONIMI
DE ROSIS NASCENTIBVS
 

         
    Ver erat et blando mordentia frigora sensu    
        spirabat croceo mane revecta dies.    
    Strictior Eoos praecesserat aura iugales,    
        aestiferum suadens anticipare diem.    
       5 Errabam riguis per quadrua compita in hortis,    
        maturo cupiens me vegetare die.    
    Vidi concretas per gramina flexa pruinas    
        pendere aut holerum stare cacuminibus,    
    caulibus et patulis teretes conludere guttas    
      10 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .    
    vidi Paestano gaudere rosaria cultu    
        exoriente novo roscida Lucifero.    
    Rara pruinosis canebat gemma frutectis    
        ad primi radios interitura die.    
      15 Ambigeres raperetne rosis Aurora ruborem    
        an daret et flores tingeret orta dies.    
    Ros unus, color unus, et unum mane duorum:    
        sideris et floris nam domina una Venus.    
    Forsan et unus odor: sed celsior ille per auras    
      20     difflatur, spirat proximus iste magis.    
    Communis Paphie dea sideris et dea floris    
        praecipit unius muricis esse habitum.    
    Momentum intererat quo se nascentia florum    
        germina comparibus dividerent spatiis.    
      25 Haec viret angusto foliorum tecta galero,    
        hanc tenui filo purpura rubra notat,    
    haec aperit primi fastigia celsa obelisci,    
        mucronem absolvens purpurei capitis.    
    Vertice collectos illa exinuabat amictus,    
      30     iam meditans foliis se numerare suis.    
    Nec mora: ridentis calathi patefecit honorem,    
        prodens inclusi stamina densa croci.    
    Haec, modo quae toto rutilaverat igne comarum,    
        pallida conlapsis deseritur foliis.    
      35 Mirabar celerem fugitiva aetate rapinam,    
        et dum nascuntur consenuisse rosas.    
    Ecce et defluxit rutili coma punica floris    
        dum loquor, et tellus tecta rubore micat.    
    Tot species tantosque ortus variosque novatus    
      40     una dies aperit, conficit ipsa dies.    
    Conquerimur, Natura, brevis quod gratia florum:    
        ostentata oculis ilico dona rapis.    
    Quam longa una dies, aetas tam longa rosarum,    
        quas pubescentes iuncta senecta premit.    
      45 Quam modo nascentem rutilus conspexit Eoos,    
        hanc rediens sero vespere vidit anum.    
    Sed bene quod paucis licet interitura diebus    
        succedens aevum prorogat ipsa suum.    
    Collige, virgo, rosas dum flos novus et nova pubes,    
      50     et memor esto aevum sic properare tuum.    
     

 

Back to Rare texts page

 

 

Torna alla pagina philologica

 

 

Back to philological page